نوشته های یک آفتاب پرست

بسم الله الرحمن الرحیم

در این تاریکی ها ،  در این ظلمات ، در این دنیای ظاهر خوشکل ها و از باطن بدشکل ها ، در این دریای پر از نفتی که یک به یک ماهی ها را به هلاکت می رساند ، در این اقیانوس نمک که اگر داخلش بروی سر تا پایت شوره می زند ، در این روغن 1000000000 بار سرخ شده ای که هر روز سیاه و سیاه تر می شود ، در این عالم رنگ بازی ها و آفتاب پرست ها ، در این نفاق همگانی که لحظه ای با تو لبخند می زند و لحظه ای بعد با تو نامرد است ، در این دنیای تمسخر حق ها و جدی گرفتن بازی ها ،‌ در این دنیای بی ارزشی ها و بی فرهنگی ها ، در این دنیای بی نهایت زشتی ها که کم کم و تک به تک دارد قریب به اتفاق همه را پاگیر خودش و تو را هم اگر مواظب نباشی چیزی از جنس خودش می کند ؛ درست مثل روغن سوخته و آفتاب پرستی که حق ها را به تمسخر گرفته ای و فرهنگ را بی فرهنگی تبلیغ می کنی ، به یک امر بسیار مهم نیازمندی تا از آن نشوی ، به پارامتری نیازمندی که برای به دست آوردن ذره ی بسیار بسیار کوچکی از این باید تلاش کنی و عرق بریزی ، زمین بخوری و زخمی بشوی و خسته نشوی و دنیا را به خاطر او فراموش کنی و دم به دم به فکر لحظاتی بشوی که قصد داری با او صحبت بکنی و عشقت او بشود که عشق او داشتن هنر مردان بسیار بزرگ خداست و او نیز خودش خداست ؛ آن رحمانی که قادر بودنش بی نهایت است ،‌حکیم بودنش بی نهایت است و هزاران صفت بی نهایت دیگر که قابل وصف نیست .

من از شما چند خواهش دارم :

خواهش می کنم گمش  نکنید و پیدایش کنید ، خواهش می کنم پیدایش کردید دنبالش بروید ، خواهش می کنم دنبالش رفتید مریدش شوید ، خواهش می کنم مریدش شدید عاشقش شوید ، خواهش می کنم عاشقش شدید فدایش شوید ، خواهش می کنم فدایش شدید نشانه ای از او بشوید و خواهش می کنم وقتی نشانه ای از او شدید برای همه ی مومنین و مومنات شفاعتی به درگاهش بکنید که نیازمندیم شدیدا ما آفتاب پرست های روزگار تاریکی

پی نوشت :

از دوستانی که بدقولی کردم عذرخواهی می کنم .

 ایام پیشاپیش تسلیت ، انشاالله لااقل در این ایام دوباره پیدایش کنیم ..

یا حسین مظلوم (ع)